Soms zeggen beelden meer dan woorden

Wat je wel en niet moet zeggen tegen de ouders van een premature baby

Wist je dat ongeveer 10% van de baby’s zo vroeg geboren wordt dat je van een premature baby spreekt? Vandaag is het Wereld Prematuren Dag en staan we stil bij alle kleine baby’tjes die in de couveuse liggen aan te sterken om daarna (hopelijk) alsnog met papa en mama mee naar huis te kunnen. Maar voor de ouders is het natuurlijk ook een ontzettend heftige periode. Wat kun je wel en niet tegen ze zeggen en wat kun je voor hen doen?

Don’ts 
Zeg of doe onderstaande dingen nooit, maar dan ook nóóit, tegen een moeder van een premature baby.

“Je hebt in ieder geval niet zo’n dikke buik gekregen en geen striae. Ook heb je de zwaarste periode van de zwangerschap niet mee hoeven te maken.” Nou geloof me, ze zou er álles voor over hebben gehad om gewoon negen maanden zwanger geweest te zijn inclusief dikke buik en striae.

Bereid je erop voor dat het kindje heel klein is en er anders uitziet dan normaal en voorkom dan ook dat je een schrikreactie geeft bij de aanblik van het kindje in de couveuse. Het laatste wat een moeder wil is dat je laat blijken dat het kindje er anders uitziet.

“Je hebt in ieder geval geen last van gebroken nachten en hebt ook nog tijd voor jezelf nu jullie baby in het ziekenhuis ligt.” Ja, top, echt. Zijn de kersverse ouders vast ontzettend blij mee. Not. Niet zeggen dus.

“Is hij/zij te vroeg geboren omdat je zoveel stress op werk had?” Ga alsjeblieft niet vragen of suggesties geven waarom het kind te vroeg geboren is. De moeder voelt zich waarschijnlijk al (onterecht!) schuldig en er is geen aanwijsbare reden waarom een kind te vroeg geboren wordt.

Als de baby eindelijk thuis is: “Wanneer mag ik langskomen?” Nee, niet doen, niet te snel. De ouders hebben het gevoel tijd in te moeten halen en willen nu eindelijk hun dagen doorbrengen met hun kind. Dus houd je nieuwsgierigheid nog even in bedwang en wacht nog maar even.

“Je zal beneden nu dus wel niet uitgescheurd zijn enzo.” Euhm… hoe weet jij dat? En echt, elke moeder zou een dozijn aan hechtingen over hebben voor een gezond kindje wat ze mee naar huis mag nemen.

Wat kun je dan wél zeggen en doen?

Vergeet niet de kersverse ouders te feliciteren, ze zijn tenslotte papa en mama geworden!

Vragen wat je voor ze kunt doen. Ze zullen veel tijd in het ziekenhuis doorbrengen. Wellicht kun je bijvoorbeeld voorstellen om boodschappen voor ze te doen, eten te koken, een wasje te draaien of iets anders waar ze niet aan toe komen. Maar vergeet niet dat de meeste ouders met hun gedachten bij hun kindje(s) zijn en ze zullen niet aan iedereen vragen of er voor ze gekookt kan worden, of dat hun huis schoongemaakt kan worden.
Gewoon dingen voor ze doen, met een pan eten op de stoep staan bijvoorbeeld, werkt beter.
Ik spreek uit ervaring, je wilt hulp, maar vraagt geen hulp...
Zeg dat het kindje mooi/lief/prachtig is. Dat wil elke moeder horen, prematuur of niet.

Vraag hoe ze zich voelen. Niet alleen aan de moeder, ook aan de vader.

Vraag hoe de dag is verlopen van hun baby in plaats van hoe het met hun baby gaat. De vraag hoe het met hem of haar gaat is vaak namelijk nogal lastig te beantwoorden en de ouders leven dan ook van dag tot dag.

Stuur af en toe een lief berichtje via WhatsApp dat je aan ze denkt. Ze zullen misschien weinig puf hebben om van alles terug te sturen over hoe het gaat, dus houd het daarom alleen hierbij.

Koop speciale babykleertjes voor prematuren, dat zullen ze erg waarderen!

De impact van een vroeggeboorte

De impact van een vroeggeboorte,

Iedereen begrijpt hoe ingrijpend het is als je kind op de intensive care ligt.

Iedereen begrijpt dat je hoofd vol zit met maar één ding.

Iedereen begrijpt hoeveel zorgen je je maakt.

Iedereen begrijpt dat een tweeling die 10 weken te vroeg is geboren nog heel lang in het ziekenhuis zal moeten blijven.

Iedereen begrijpt dat deze periode tergend lang duurt.

Iedereen begrijpt dat je verdrietig bent.

Iedereen begrijpt dat je het graag anders had gewild.

Iedereen begrijpt dat je nergens tijd voor hebt in deze periode.

Iedereen begrijpt waar je doorheen moet.

Iedereen begrijpt dat de impact van een vroeggeboorte heel groot is.

Totdat…

Ze naar huis mogen. Dan is alles 'normaal'. Maar eigenlijk begint het dan pas. En daar is vaak weinig begrip voor. Je maakt je nog steeds zorgen. Over ziektes, over hun ontwikkeling, over hun gewicht en groei. Daar is weinig begrip voor.

“Ze zien er toch goed uit?”

Je begint je dingen af te vragen. Hoe gaat het straks op school? Zal Quinn toch schade op hebben gelopen door de vele apneu's? Waarom groeit hij minder hard dan zijn zusje? 

“Het gaat toch goed? Ze zien er toch goed uit?”

Meerdere keren per jaar naar de kinderarts in het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Meerdere keren per jaar naar de kinderarts in het Rijnstate ziekenhuis. Fysiotherapie aan huis. Logopedie aan huis. Elke vier weken een inenting tegen het RS-virus. Een huisarts die elke vier weken even langs komt om te kijken en te vragen of alles goed gaat met de tweeling, maar ook met pappa en mamma.

“Ze zijn al vier maanden. Het gaat toch goed? Ze zien er toch goed uit?”

Mensen vinden dat het lang genoeg geleden is om er niet meer zo mee bezig te zijn.
"Het gaat nu toch goed met ze?" 

Maar mensen begrijpen niet hoe het voelt als je na 2,5 jaar met veel moeite eindelijk zwanger bent, je zwangerschap abrupt stopt na 7 maanden. 

“Ach, was je lekker snel klaar met zwanger zijn. 
“Heb je in ieder geval de twee zwaarste maanden niet gehad!”

Niet nadenkend over hoe zwaar het is om twee maanden lang je kindjes iedere dag in het ziekenhuis te moeten bezoeken, je iedere dag leeft tussen hoop en vrees.

Ik had graag alle pijntjes gehad die laatste twee maanden, ik had graag die mega grote buik gehad, met alle ongemakken van dien, als ik mijn kindjes maar veilig bij me had kunnen uitdragen.

Wij zijn blij dat Nova en Quinn het zo goed doen. Ik maak me iedere dag wel een keer zorgen. Ik denk iedere dag wel een keer terug aan hun vroeggeboorte. Vaker dan ik zou willen. Het is niet voorbij als je kindjes naar huis komen vanuit het ziekenhuis, integendeel zelfs. Je weet niet of ze iets overhouden aan hun vroeggeboorte. Het is niet raar dat je als ouder nog terug denkt aan toen, ook al is het lang geleden. Ik hoop dat mensen begrijpen dat een vroeggeboorte een grote impact is op je leven, je relatie en je toekomst...
Ik hoop dat iedereen daar vandaag even bij stil kan staan op Wereld Prematurendag.