Trough incubator glass

I sat and stared trough incubator glass,

I watched you fight,

I waited, I hoped, I prayed,

Everytime I left you an piece of me died,

But I believed in you.

I soaked in every touch and sound,

I sobbed from my soul when I held you close,

I longed for you, I needed you,

And then...

You grew strong, you grew big,

You learned to breathe, you learned to feed,

And the day finally arrived when you came home,

And I was complete.

Wereld Prematurendag 2017

Het vertrouwen

Dat alles goed komt

Dat komt echt

Vast

Heus

Maar voorlopig

Zie ik alleen nog maar

Het slangetje

In je neus

Hangt mijn hoop af

Van een scherm

Mijn vertrouwen 

Heeft een stekker

Adem je goed?

Mis je mijn lichaam?

Ligt je bedje

Zacht en lekker?

Je huid zo dun

Soms haast 

Doorschijnend

Ik mag je even

Op mijn lijf

Weet dat als

Ik je weer

Terug leg

Ik in mijn hart

Steeds bij je blijf

Ik had je het liefste 

Nog gedragen

Daarna slingers

En kraambezoek

Maar door de zorg

Moet ik soms zelf

Naar dat blije

Gevoel op zoek

Want je bent er wel

Nieuw mens op aarde

En je bent helemaal

Compleet

En ondanks angst

Verdriet of twijfel

Wil ik dat iedereen

Dat weet

Met het uur, nee

Met de minuut!

Voel ik hoe wij

Aan elkaar hechten

Lief mooi kind

In je glazen huisje

Wat ben je klein

Maar wat kun je

Dapper vechten!

© Lentezoet

Verzorgd door onbekende handen

"Mag ik ze aanraken?"

Ik vroeg het bijna onhoorbaar. 

De witte jassen krioelden door de ruimte.

Knipperende lampjes,

Piepende machines

Cijfers op schermen, niet te duiden

"Leg je hand maar neer"

Voorzichtig reikend door het luikje,

Een klein leeg plekje op jullie rug

Daar rustten mijn vingers

Voor het eerst echt contact

Ik durf niet te bewegen

Zo breekbaar, 

Zo kwetsbaar

Zo klein,

Kindjes van het ziekenhuis

"Ze voelen dat je er bent,

Troost ze maar"

Urenlang zat ik daar

voor me uit te praten

Overweldigend in kwetsbaarheid

Dit glazen kastje, jullie thuis

Verzorgd door onbekende handen,

Jullie hele wereld in deze ruimte

Al losgelaten voor ik jullie vast mocht houden

Onbevangenheid in de kiem gesmoord

Ik durfde niet van jullie te houden

Maar toch deed ik het

Met overgave,

Met oerkracht

Dat kon ik jullie geven.

Jullie zijn nu bijna 16 maanden,

Nog maar klein, maar zo sterk,

Alsof het gisteren was

en lichtjaren geleden

Week van de Vruchtbaarheid 31 okt - 6 nov

Ook ik ben 1 op de 6!

De uitzichtloosheid

De teleurstellingen

Het schuldgevoel richting je partner

Het gemis

En soms zelfs onbegrip

Het doet zoveel pijn

En toch geef je niet op

De wachtrij lijkt steeds langer te worden

en iedereen lijkt voor te kruipen

En dan opeens...

Krijg je een fast-lane ticket

en ben je aan de beurt!